South USA: Pensacola, New Orleans, San Antonio, Dallas, Clarksdale, Memphis, Nashville, Chattanooga

Deelnemers: Ariena , Frans, Francis & Mariena

 

Zaterdag 2 juli

Daar gaan we dan eindelijk, we hadden ditmaal enorm vroeg geboekt, namelijk in augustus , elf maanden geleden. We hadden een superprijs op internet voor deze vlucht ontdekt, ook Peet,Carla , Anita , Robin & Celine hadden snel deze vlucht geboekt toen ze de prijs hoorden. Zij gaan echter richting Florida terwijl wij de andere kant opgaan, na 3 weken vliegen we met zijn allen weer terug. Na een overstap in London nog 8 uur vliegen naar Atlanta in de staat Georgia. Het duurde op Atlanta erg lang alvorens we onze koffers hadden. Anita had helemaal geen koffer die ging ze pas weer terugzien op Schiphol. De huurauto was een heerlijk rijdende Nissan Altima, we hadden echter een ritje van een kwartier in gedachte, maar we konden in het donker en de regen ons motel bijna niet vinden, na eindeloos zoeken vonden we eindelijk onze Super 8. Om ongeveer half elf Amerikaanse tijd ( dus eigenlijk al 05.30 uur ) gingen we pas slapen.

Zondag 3 juli

We hadden het plan gemaakt om eerst uit te slapen maar om 07.00 uur zaten we al aan het ontbijt. Om 09.00 uur waren we bij de Walmart om een navigatie systeem te kopen, die we vooral gisterenavond zo gemist hadden. Uiteraard ook al wat goedkope kleding gekocht en alvast 4 cowboyhoeden voor als we in Texas naar de rodeo gaan. Daarna naar Opelika in de staat Alabama gereden, een kort ritje van 2 uur, de Nissan rijdt geweldig. Tussen de middag wat gegeten bij Dunkin Donut en de rest van de middag rustig aan gedaan, beetje lezen, mailen, tv kijken.

Maandag 4 juli

Op naar alweer de volgende staat, Pensacola in Florida, Daar naar het Naval Aviation Station geweest, een luchtmacht basis van de marine met een museum en allerlei vliegtuigen die je geheel gratis kon bekijken. In de middag naar Pensacola beach geweest voor een duikje in zee, later ook nog in het zwembad van ons motel gelegen, ditmaal geen Super 8 maar een Howard Johnson. S-avonds heerlijke steak gegeten bi Ruby Tuesday en op tijd naar bed gegaan.

Dinsdag 5 juli

Vandaag gaan we naar New Orleans in de staat Louisiana, we verblijven daar 2 dagen in de Country inn& suites, een super luxe hotel aan de rand van het French Quarter. We hebben gewandeld door Bourbonstreet, Canalstreet, Royalstreet en Jackson square. Het zag er echt heel leuk uit, we hebben ook nog beignets gegeten in Cafe du Monde. Beignets eten in Cafe du Monde te New Orleans is een begrip in de USA ( net zoals braadworst bij Duitsland hoort ). Die beignets zijn een soort vierkante oliebollen met waanzinnig veel poedersuiker, die overigens best smaken. We hebben ook nog een ritje gemaakt in een oude tram naar de begraafplaatsen. De begraafplaatsen zijn hier ook een soort van toeristische attracties, er zijn talloze excursies en rondleidingen langs de graven, iedereen wordt hier trouwens bovengronds begraven in een soort tombes. We zijn echter de begraafplaatsen niet opgegaan, het tramritje zelf vonden we leuker dan die dooie boel op de begraafplaatsen. S-avonds zijn we gaan eten bij Mulates een Cajun restaurant, met live muziek van een Cajun band compleet met accordeon en viool. Het was een drukke leuke dag in een gezellige stad.

 Woensdag 6 juli

s-,morgens is het werkelijk bloedheet. We gaan met de Steamboat Natchez varen over de Mississipi , het is een oude radarboot uit lang vervlogen tijden. Als de boot eenmaal vaart wordt het wat koeler, aan het eind van de tocht gaat het zelfs hard regenen. Als we van boord gaan wordt het net weer droog, de rest van de middag door het French quarter gewandeld.

Donderdag 7 juli

Eerst uitgeslapen , goed ontbeten en onze auto voor laten rijden. De Country Inn & Suites heeft geen eigen parkeergelegenheid maar valet parking. We zijn eerst naar Hertz gereden op het vliegveld van New Orleans om onze auto om te ruilen, er zat namelijk een enorme barst in de voorruit veroorzaakt door een opspattende steentje. We kregen een andere auto uit dezelfde klasse, een zogenaamde fullsize, de Nissan werd vervangen door een Chevrolet Malibu, ook een fijne auto maar net iets krapper en minder qua rijeigenschappen dan de Nissan. Vandaag wilden we een Swamptour doen, we kwamen langs CajunJack, Cajunman en Manson Swamptours, bij de eerste 2 konden we pas morgen terecht en toen we bij de laatste aankwamen werd de lucht bijna zwart en ging het keihard regenen, dus een boottocht zagen we niet zo zitten. Dan maar naar de Arcadian Mall om wat te winkelen, daarna gegeten bij Golden Corral een buffet restaurant waar je voor 13 dollar onbeperkt kan eten en drinken. Bij de tourist info daarna nog een swamptour gereserveerd voor morgen.

Vrijdag 8 juli

Vanochtend de swamtour gedaan vanaf Mc Gee’s landing, een houten hut op palen die dienstdoet als ticketoffice, souvernirshop en restaurant. Aan de muur aldaar hangen krantenknipsels en foto’s van Jamie Oliver die hier blijkbaar ook heeft gekookt. De tocht ging op een pontoonboat die rustig door het uitgestrekte onder waterstaande landschap met zijn karakteristieke bomen vaarde. Er schijnen ook krokodillen in de swamps te zitten maar die hadden vandaag een vrije dag want we hebben er geen een gezien. Daarna doorgereden naar de volgende staat Texas, naar Houston, waar we logeren in een Days Inn. S-middags wat geluierd en gezwommen alvorens we gingen eten bij Sweet Tomatoes, ook daar onbeperkt eten en drinken voor 13 dollar.

Zaterdag 9 juli

Na het ontbijt naar downtown Houston gereden, grote gebouwen maar bijna niemand op straat, het lijkt wel een spookstad. We vragen aan een van de weinige mensen die we hier op straat zien lopen of er nog een beetje winkeltjes in de buurt zijn en waar we hier in de binnenstad het beste naartoe kunnen gaan. De vrouw bevestigde onze eerste indruk dat het hier op een spookstad lijkt want ze zegt: “this town is dead” met andere woorden hier in downtown Houston is niks te beleven. Met gierende banden laten we Houston achter ons en gaan naar Kemah, een plaatsje aan de kust hier niet zover vandaan. Kemah is inderdaad een leuk en gezellig plaatsje , we wandelen wat over de boardwalk en langs de winkeltjes. Mariena en Francis zijn nog in een hele grote houten achtbaan geweest . Het was vandaag warm, 100 graden Farenheit dat is ongeveer 38 graden. Om wat af te koelen gaan we een Walmart in , waar Francis en Mariena in de nagelstudio aldaar de hand en teen nagels laten doen. De rest van de middag hebben we lekker bij het zwembad van ons motel gelegen. De weerman op tv zei: “texas is going to be steaming hot” dat was het volgens mij vandaag al. Morgen gaan we naar San Antonio waar het nog een ietsje warmer schijnt te worden namelijk 103 graden Farenheit.

Zondag 10 juli

Het onbijt bij de Days Inn was goed, er was van alles. In San Antonio slapen we 3 nachten in de Rodeway Inn, qua prijs en uitstraling verschillen de onderlinge motel ketens elkaar niet veel. Alleen blijkt het ontbijt hier niks voor te stellen, koffie en een enkele minimuffin als je er tenminste op tijd bij bent. Bij de meeste ketens kan je de hele dag door koffie pakken in de lobby , dat kan hier ook wel alleen is de koffie van smorgens vroeg en steenkoud. We komen de eerste dag hier om 13.00 uur aan en willen gaan lunchen bij de buren Lulu’s bakery, er stond echter een hele rij mensen buiten in de rij te wachten, we hadden wel trek maar zo wanhopig waren we nu ook weer niet, dus op naar downtown San Antonio om daar een broodje te eten. Dwars door San Antonio loopt een rivier met daarlangs een wandelpromenade ( de riverwalk ) met allerlei barretjes en restaurantjes. In het centrum heb je ook de Alamo een oude missiepost waar de Texanen ooit een heldhaftige overwinning behaalde op een overmacht aan Mexicanen en zo de onafhankelijkheid opeiste. De Amerikanen hebben dat allemaal als kind op school geleerd en vinden dat allemaal geweldig en gaan dan ook gerust bij een temperatuur van 40 graden een uur in de rij staan om de missiepost van binnen te bekijken. Je zult wel begrijpen dat wij niet achteraan gesloten hebben, we zien de Alamo wel van buiten vanaf een schaduwrijke plek. S-middags bij het zwembad gelegen en ’s-Avonds was het niet zo druk bij Lulu’s bakery en hebben we daar een enorme grote huisgemaakte hamburger gegeten.

Maandag 11juli

Zoals gezegd was het ontbijt in de Rodeway inn eigenlijk geen ontbijt, dus zijn we gaan ontbijten bij Lulu’s bakery. Op de menukaart en op internet noemen ze zichzelf steevast Lulu’s Famous Bakery, dat Famous slaat op het feit dat ze op de lijst van Chowdog op nummer 9 staan ( Chowdog is een internetsite die een top 101 publiceert van lekkere betaalbare eettenten ). Tevens is Lulu’s Bakery bij diverse tv programma’s geweest met hun enorme Cinnamon Roll, een soort kaneelmuffin van om en nabij een kilo, zo nu en dan zien we er een voorbij schieten, het lijkt wel een complete verjaardagstaart, het grootste gedeelte nemen de Amerikanen dan ook mee in een doggy bag. Na het ontbijt zijn we weer San Antonio ingegaan om een rivercruise te doen . Dwars door downtown over de rivier met een grappige kapitein. Daarna zijn we naar EL Mercado gegaan , een overdekte Mexicaanse markt in San Antonio. In de middag zijn we het platteland van Texas ingetrokken en hebben we de cowboystadjes Bandera en Bourne bezocht.

 

Dinsdag 12 juli

Vandaag gaan we naar Austin, de hoofdstad van de staat Texas, Texas is ongeveer 17x de oppervlakte van Nederland, Austin heeft een eigen capitool nog iets groter dan die van Washington alleen niet zo mooi wit, het capitool hier heeft de kleur van moccaijs. De stad Austin lijkt ook wel wat op Washington met mooi onderhouden groenstroken en alles even schoon. Nadat we het capitool hebben bekeken zijn we nog naar een Outlet Mall geweest, maar dat is niets voor ons, dure zonnebrillen van 200 voor 100 dollar is misschien goedkoop maar ik doe het wel met een zonnebril van het Kruidvat. Daarna zijn we nog naar een normale shopping mall geweest waar de dames naar hartenlust hebben kunnen shoppen. S-avonds heerlijk gegeten in een gezellig Mexicaans restaurant in San Antonio. Na het eten waren we bekaf van de hele dag slenteren bij 103 graden Farenheit.

Woensdag 13 juli

Vandaag onze langste rit , reistijd 4 en een half uur. Onderweg 2x gestopt om wat te eten , koffie te drinken en even naar Holland te bellen bij een hele grote benzinepomp met allerlei voorzieningen voor truckers. Onderweg zien we op de temperatuurmeter dat het steeds warmer wordt, even voor 15.00 uur komen we aan bij onze Super 8 het is inmiddels 105 graden Farenheit ( 40 graden ). Vlak bij ons motel ligt de Resistol Arena waar vrijdag de rodeo wordt gehouden, we rijden er gelijk even heen om kaarten te regelen. We besluiten VIP kaarten te nemen, dat houdt in helemaal vooraan zitten inclusief eten en drinken. De rest van de middag naar de Galleria Mall geweest, een hele chique mall van drie etages en een indoor schaatsbaan.

Donderdag 14 juli

Tot nu toe was het heet, vandaag echter is het nog wat heter , 111 Farenheit ( 41 a 42 graden ). Vanochtend zijn we naar de Southfork ranch geweest, bekend van de tv serie Dallas. Erg leuk om eens in het echt te zien en de rondleiding te doen. Voor het hek stond nog een filmploeg , waarschijnlijk omdat van de week bekend werd dat er weer 10 nieuwe afleveringen voor de tv opgenomen gaan worden. S-middags naar het Historic District van Forth Worth geweest, het oude wilde westen met cowboys en Longhorn koeien.

Vrijdag 15 juli

Vandaag eerst lang uitgeslapen, het ontbijt bij deze Super 8 was niet veel soeps dus daar hoefde we de wekker zeker niet voor te zetten. Nadat we ergens onderweg hadden ontbeten gingen we naar het Sixth Floor Museum in Dallas. Naar de plek waar JFK ooit is vermoord. Het gebouw van waaruit Lee Harvey Oswald de president doodschoot ( vanaf de 6e etage vandaar Sixth Floor Museum )staat er nog precies zo bij . Je kreeg audio apparatuur om zodoende geïnformeerd te worden tijdens je self guided tour. We vonden het allemaal erg indrukwekkend en interessant om te zien. Daarna een broodje gegeten bij de Subway en naar ons motel om wat te relaxen en een duik te nemen in het zwembad. Om 18.00 uur naar de rodeohal gereden, we hadden VIP kaarten en mochten dus vlak voor de ingang parkeren. Voordat de rodeo begon konden we eerst eten en drinken in de “8 Seconds”club ( als een rodeo cowboy   8 of meer seconden op een wild paard of een wilde stier kan blijven zitten dan scoort hij pas punten ). Na het eten en een paar lokale Blue Moon biertjes met een schijfje sinaasappel??? Voordat de rodeo begon moest iedereen gaan staan en werd er eerst een gebed opgezegd om de cowboys en de dieren te beschermen, daarna moest je weer in de houding en je hoed af want het volkslied moest natuurlijk gezongen worden. De rodeo was geweldig, de paarden , de koeien , de stieren en de heleboel daar omheen.

 

Zaterdag 16 juli

Vandaag naar Bryant in de staat Arkansas, een tussenstop op de weg naar Clarksdale. Voordat we naar ons motel gaan eerst even langs Hot Springs, een stadje bekend om zijn thermale baden. We hebben wat gewandeld over Bathhouse Row een laan met allemaal statige oude badhuizen. En we hebben gekeken bij de heet waterbron, uit de bergwand komt het hele jaar door heet water stromen waar alle badhuizen ( spa’s ) hier gebruik van maken. Na een korte wandeling houden we het echter voor gezien het is gewoon te heet. We gaan naar ons motel een heel mooie Super 8. Vanavond lekker gegeten bij Ruby Tuesday.

Zondag 17 juli

Vandaag naar Clarksdale, de bluesstad van de staat Mississipi. Hier is Bessie Smith overleden in het Riverside hotel ( Bessie Smith wordt beschouwd als de eerste vrouwelijke blues artiest ). Uit Clarksdale komen ook Robert Johnson, Ike Turner en John Lee Hooker en nog een flink aantal wat minder bekend artiesten. We logeren in de Shack Up Inn, dit zijn oude houten cabins ( shacks ) waar de katoenarbeiders uit vervlogen jaren in leefden, ze zijn zoveel mogelijk in oude staat gelaten, gelukkig wel voorzien van airco. Er hangt een leuke ontspannen sfeer in de Shack Up Inn, er is een bar/lobby met daaromheen een tiental verschillende shacks, omgeven met allerlei oude spullen, echt geweldig. Onze shack is genaamd de Electric Blue Shack. Mississsipi is een van de armste staten van de USA, dat zie je wel als je door Clarksdale rijdt. Sommige huisjes lijken wel op de Shack Up Inn thuis te horen. Ook het beroemde Riverside hotel , waar John Lee Hooker en Ike Turner vaak logeerde ziet er niet uit. In Clarksdale staat ook de Ground Zero bluesclub van de filmacteur en bluesliefhebber Morgan Freeman, ook dit ziet er uit als een oud pakhuis. Aangezien men in deze streek erg gelovig is zijn de meeste gelegenheden omdat het vandaag zondag is dicht. Het rock n roll & bluesmuseum is echter wel open. Dit museum is een privé collectie van een Nederlander, Theo D. Een gepensioneerd ABNAmrobank medewerker die is geemigreerd naar de USA en hier in het hart van de Delta Blues zijn museum is begonnen. Hij is zelf helemaal gek van bluesmuziek , speelt piano en zingt en treedt regelmatig op met bluesartiesten hier uit de regio. Als we binnenkomen zit Theo net aan de telefoon met Nederland, hij begroet ons in het Amerikaans en wij antwoorden in het Nederlands. Nadat hij zijn telefoontje heeft afgehandeld geeft hij een privé rondleiding en kan heerlijk enthousiast vertellen over de artiesten, de muziek en zijn eigen leven. Daarna rijden we nog een stukje door Clarksdale op zoek naar Red’d Lounge , daar gaan we vanavond naartoe, de enige tent die vanavond open is. Voordat we ’s-avonds naar Red’s gaan eerst nog gegeten bij de Western Sizzlin, een van de weinig restaurantjes die op zondag open is. We zijn de enige blanken, er zitten alleen maar netjes aangeklede negers en negerinnen die in hun zondagse kleren net uit de kerk komen. Red’d Lounge is geen echte bar maar een zogenaamde ouderwetse Juke Joint, dat kan zijn een omgebouwde huiskamer, een oude loods of schuur, waar zo nu en dan blues artiesten hun kunsten komen vertonen. Het heeft ook geen vaste openingstijden, in de middag heeft Theo D voor ons ook eerst gebeld om aan Red te vragen of er vanavond soms nog wat te doen was. Red’s Juke Joint voldoet geheel aan de verwachtingen, het is een kruising tussen een huiskamer een pakhuis en een bar. Een drumstel, versterkers, microfoons, een bankstel, tafels , stoelen , krukken, een tv , talloze dozen, emmers en waarschijnlijk nog veel meer troep die je niet kan zien omdat het nogal donker is. De optredende artiest is slechts alleen en blijkt een Japanse mondharmonica speler te zijn, maar voordat deze zich meldt zit Red languit onderuit gezakt op zijn bankstel midden in zijn lounge. Eerst tilt Red zijn hemd op en zit wat pluisjes uit zijn navel te plukken, om vervolgens eens ongegeneerd aan zijn zak te krabben, wij zitten eerste rij. Na een tijdje komt de Japanner binnen en gaat optreden voor een publiek van 8 man. Het geluid wat hij uit die mondharmonica weet te persen gaat door merg en been, we willen niet direct opstappen anders is hij gelijk de helft van zijn publiek kwijt. Ook Red zelf vind het niet geweldig want hij biedt mij tot 2x toe de drumstokjes aan om mee te spelen, dat had ik achteraf gerust kunnen doen want het leek toch al nergens op. Na een paar nummers zijn we toch opgestapt, onze trommelvliezen gingen pijn doen, ook Red verontschuldigde zich min of meer dat er geen gitaren of drums bij waren vandaag. Ondanks het vreselijk optreden van de Japanner hadden we het niet willen missen, het was een geweldige dag.

 

 Maandag 18 juli

Vandaag naar Memphis in de staat Tennessee. We gaan uiteraard naar Graceland. We hebben zijn zwembad en villa met bijgebouwen gezien maar ook zijn talloze gouden platen, zijn pakken, zijn verzameling auto’s en zijn 2 vliegtuigen. Ongelooflijk om te zien en vooral ook te horen via de audiotour wat hij zoal met zingen heeft weten te bereiken. Zijn live tv show vanaf Hawaii werd wereldwijd via satelliet uitgezonden, er keken anderhalf miljard mensen naar, dat waren er meer dan naar de eerste stap van Niel Armstrong op de maan. Naast zijn talloze hits wereldwijd en zijn enorme hoeveelheid Las Vegas shows heeft hij ook nog 31 speelfilms gemaakt die allen kaskrakers werden. Maar ook nu verkoopt Elvis nog steeds goed, hier in Graceland is het nog altijd druk bezocht en worden er volop souvenirs verkocht. Ariena heeft een leuke Elvis tas gekocht, want ook wij doen gewoon mee aan de Elvis gekte. Graceland bestaat uit 2 gedeelten gescheiden door een autoweg, aan de ene kant staat het echte huis en landgoed van Elvis die aldaar in zijn achtertuin begraven ligt. Aan de andere kant is de ingang , de souvernirwinkels, tentoonstelling, de auto’s en vliegtuigen , de eetgelegenheden en ook aan die kant het Heartbreak Hotel. Nadat je een kaartje hebt gekocht moet je in de rij staan voor de bussen die je naar de overkant ( het landgoed ) brengen. Opeens horen we een schreeuw en wat blijkt daar zitten Peet , Carla ,Anita en de kinderen al te wachten, ze zijn uit Florida gevlucht vanwege de regen. Nadat we elkaar hartelijk hebben begroet scheiden onze wegen alweer want je wordt op volgorde van binnenkomst naar de bussen geroepen. Leuk dat we elkaar even zijn tegengekomen. Voordat we Graceland verlaten eten we natuurlijk een tosti met pindakaas en banaan, het favoriete gerecht van Elvis. Daarna gaan we naar ons motel een Howard Johnson, heelaas geen zwembad maar wel een goed ontbijt en dat alles voor 43,50 per kamer .

Dinsdag 19 juli

Vandaag naar de Sun studio geweest, ongelooflijk hoe klein het oorspronkelijke studiootje is, nu is het naastgelegen pandje erbij getrokken , daar is een soort giftshop annex eettentje met daarboven een klein museum. In het minuscule studiootje zijn vele wereldsterren begonnen; Elvis, Carl Perkins, Roy Orbison, Johnny Cash en Jerry Lee Lewis. Later zijn nog vele bekende en minder bekende artiesten naar deze studio gekomen om opnamen te maken , in de jaren 90 o.a BB King en U2, en ook nu is het nog steeds mogelijk de studio af te huren en opnamen te maken, dit jaar nog hebben Acda en de Munnik hier een CD opgenomen. Zelf hebben we nog foto’s van elkaar genomen met de oorspronkelijke microfoon waar Elvis zijn 1e plaat mee opnam. De rondleiding was erg leuk. We zijn ook nog naar Mud Island geweest , een eilandje in de Mississipi rivier met een klein museum over de rivier, het museum stelt weinig voor maar het ritje ernaar toe met de monorail is best aardig om te doen. ’S-Middags zijn we naar het Lorraine Motel gereden, hier werd in 1968 Martin Luther King vermoord. Het motel is geheel in oude staat gerestaureerd en ziet er indrukwekkend uit. Aan het motel vast zit het Civil Rights museum. Na het avond eten zijn we naar Beale street gegaan. Een gezellige straat vol neonverlichting en overal live bluesmuziek in de kroegen, wij mogen echter nergens in, Mariena is nog geen 21 en dan kom je hier nergens binnen waar alcohol wordt geschonken. Gelukkig speelde er ook nog een erg goeie band even verderop in een parkje eveneens in Beale street, daar mag je als minderjarig dan weer wel op een bankje tussen bier drinkende mensen zitten? De band was erg goed, het was alleen al een genot om de locale figuren gade te slaan die hier op de banken zaten en die hier stonden te dansen. Een wat oudere neger met puntlaarsjes, een bluesbrother hoedje op en een zonnebril half op zijn neus stal de show. De zanger ging op een gegeven moment zijn mondharmonica pakken, toen moesten we even denken aan die Japanner die onze oren zo’n pijn had gedaan in Red’s Lounge in Clarksdale, maar deze man liet horen dat je ook goeie blues muziek uit een mondharmonica kan toveren.

 

Woensdag 20 juli

Vandaag naar Nashville, de countrymuziek hoofdstad van de wereld. We zijn direct naar Broadway gereden ( ook wel de Music Row genoemd ), het is een straat met bars en souvenir winkels , enigszins vergelijkbaar met Bealestreet , alleen hier geen Blues maar Country muziek. We waren er ditmaal ’s-middags en dan mag je dus wel een bar in als je onder de 21 bent. Die regels m.b.t. alcohol zijn in de USA knap ingewikkeld en ze verschillen nog heel erg per staat ook. Uit een bar genaamd The Stage klonk leuke muziek, buiten was het bloedheet , dus was de keuze snel gemaakt. Binnen wat gedronken en naar de band geluisterd en gekeken, ze waren best goed maar naar een tijdje zijn we toch maar weer de hitte gaan opzoeken want binnen stond de airco zo hard aan , het leek wel of je op de Noordpool zat. De rest van de middag hebben we lekker bij het zwembad gelegen.

Donderdag 21 juli

Vandaag gaan we naar Chattanooga , de dames waren nog niet helemaal klaar dus vader zou wel alvast een paar tassen in de achterbak zetten. Maar vader was blijkbaar ook nog niet goed wakker want niet alleen de tassen stonden in de achterbak ook de autosleutels lagen er in en de boel zat op slot. Er zat dus niet anders op dan Hertz te bellen en vragen of ze een monteur konden sturen om de achterbak te openen. De techniek is hier blijkbaar al wat verder dan bij ons want de autodeuren werden na het doorgeven van mijn gegevens vanaf afstand via een satelliet verbinding geopend, dat was dus vliegensvlug opgelost. Onderweg zijn we gestopt bij de distilleerderij van Jack Daniels, waar een gratis rondleiding werd gegeven, best leuk om te zien en te horen hoe dat er aan toegaat. Daarna onze favoriete lunchtent Subway opgezocht voor een lekker broodje. Het was nog altijd bloedheet maar gedurende de rest van de rit werd het steeds donkerder en ging het even keihard regenen, een eind verder zagen we een auto op zijn kop liggen en kwamen we ook nog even in een file terecht. Eenmaal bij ons hotel was het gelukkig weer aardig weer en qua temperatuur een heel stuk draaglijker. We hebben lekker geluierd en gezwommen bij het zwembad en ’s-avonds heerlijk gegeten bij Applebees.

Vrijdag 22 juli

Vanochtend is het weer mooi en warm weer. We gaan naar Lookout Mountain om daar 3 attracties te doen. We gaan eerst met de Incline Railroad de berg op, in de reclame folder wordt gesproken over de steilste passagierstrein ter wereld. Het is een ritje van 1 mijl en het is inderdaad erg steil. Na het treinritje zijn we naar Ruby Falls gereden dat zich een ietsje verderop bevind, dit is een ondergrondse waterval. We hadden een hele leuke gids die ons door de grot naar de waterval bracht. De volgende stop is Rock City , een rotsachtige tuin met smalle doorgangetjes en diverse uitkijkpunten van waaruit je naar 7 verschillende staten kan kijken. Hierna rijden we weer terug naar ons beginpunt namelijk Atlanta in de staat Georgia, en waar we onze laatste nacht in de USA gaan doorbrengen. Als we eind van de middag in Atlanta aankomen gaan we nog even naar een shoppingmall en laat Mariena nog maar eens haar nagels doen in een nagelstudio in de buurt van de Mall. Morgen gaan we alweer naar huis, 3 weken lijkt enorm lang , maar voordat je het weet is het weer voorbij. We hebben weer veel dingen beleefd en gelukkig is alles weer goed gegaan.

 

Zaterdag 23 juli

Op het vliegveld komen we Peet, Carla, Anita en de kinderen weer tegen, ook zij hebben weer een hele leuke vakantie achter de rug. We vliegen pas om 21.15 uur en komen dus pas op zondag 24 juli aan. Als we in Schiphol onze koffers van de band hebben gehaald en naar buiten lopen dan is het best fris met slechts 13 graden en het regent ook nog flink, we zijn weer terug in zomers Nederland